De hoop op een gezin, een zwangerschap, is nog niet verkeken. Je bent er nog volop mee bezig. Daarom wil je er nog niet aan denken dat het misschien niet gaat gebeuren. Je kan er niet aan denken, want dan komen er emoties die je nu niet kunt gebruiken. Je emoties moet je toch de baas blijven?
Alleen, je denkt er wel aan. Op de meest vreemde momenten, en te vaak. Soms zijn de emoties jou de baas. Maar hoe moet het nu met positief blijven, positief denken, doen wat er moet gebeuren?
Je gaat door en besteedt er zo min mogelijk aandacht aan. Mensen die willen weten hoe het met je gaat krijgen te horen wat je zelf graag zou willen: je antwoordt met wat je allemaal doet om het hoofd boven water te houden. En dat doe je goed, zoals van je verwacht wordt, want je bent tenslotte sterk.
Dat klopt! De sterkste schouders kunnen de last het langst dragen. De mensen die ons bij Tara komen raadplegen begrijpen zelf vaak niet hoe het komt dat ze het nu niet meer volhouden, het ging lang goed.
Hoe hebben ze het dan volgehouden?
Door in het hier en nu te blijven, wat betekent dat ze in actie zijn gekomen. Elke dag. Ze zijn naar het werk gegaan waar ze het druk hadden. Ze maakten meer uren dan nodig. Naar het ziekenhuis voor behandelingen. Naar google om uit te zoeken wat er nog mogelijk is. Naar schoonmoeder op haar verjaardag, naar moeder op moederdag. Zelfs naar het kraambezoek van een collega. Je kunt toch geen nee verkopen?
Door in de avond op de bank te zakken met de tv aan, of de telefoon in de hand om te scrollen op facebook. Titktok, facebook, een spelletje.
Door te slapen, te sporten, zelfhulpboeken te lezen.
Kortom, door afleiding te zoeken. De strandbal het water in te duwen, naar beneden. Alles wat maar helpt, want anders….
‘Als ik het toelaat, kan ik vast niet meer stoppen met huilen’.
‘Echt niet, ik moet ook nog werken, en al die andere dingen! Het is allemaal al erg genoeg.’
‘ik wil daar liever niet over praten, laat de put maar dicht’.
‘Ik wil niet dat anderen me verdrietig zien, die hebben hun eigen dingen’.
Herkenbaar?
En als je nu eens zelf bepaalt wanneer, hoe en hoeveel?
Want als je zo goed nadenkt over hoe deze moeilijke emoties te managen, dan kan je dat dus wel. Als je nu al je energie in die strandbal kunt steken, dan kan je dat ook op een ander moment.
Je kan ervoor zorgen dat het eruit mag, op door jou gekozen manieren. Zodat de spanning er even af is. Zodat je niet meer zo hard hoeft te duwen.
En waarom ook? Je gevoelens zijn er omdat jouw kinderwens belangrijk voor je is. Het een kan niet zonder het ander. Net als je andere, misschien vrolijkere gevoelens, willen ook deze emoties geuit worden. Hoe? Dat maakt niet uit, wat voor jou werkt.
Door af te spreken met iemand die je begrijpt, ook al heb je even geen zin in praten misschien. Schilderen, opschrijven, een boksbal kopen. Of door gesprekken in te plannen met een professional. Van tevoren weet je dan dat het daarover gaat, een uur lang.
Wij helpen je bij Tara graag bij het uitzoeken van wat werkt. We hebben vaker met dat bijltje gehakt. Daardoor kunnen we de goede vragen stellen. Niet om jou bij te sturen, niet om je te vertellen hoe je dit allemaal moet verwerken, maar om je te helpen hier aandacht aan te besteden en er jouw verhaal van te maken, compleet met het verdriet.
Want je hebt al heel veel manieren gevonden om te leven met emoties als een last, dus het lukt jou zeker ook om ze te be-leven en te door-leven.