Hetzelfde geldt voor de koppels die wij bij Tara begeleiden. Zij ervaren de problemen die ze hebben met zwanger worden als een individueel probleem waarbij ze als het ware steeds opnieuw het wiel moeten uitvinden. Vrij krijgen als je naar het ziekenhuis moet op onverwachte momenten, wel of niet een bepaalde behandeling, steeds weer moet het onderhandeld worden. De zoektocht naar alternatieven, het hoofd bieden aan oordelen en vooroordelen, het valt allemaal onder de ‘eigen regie’.
Bij Tara zien we ook de maatschappelijke factoren niet over het hoofd. Kinderwens is een groot maatschappelijk vraagstuk op meerdere vlakken:
• Mentale en emotionele impact: Stress, angst en depressie bij individuen en paren.
• Sociaal-economische ongelijkheid: Toegang tot reproductieve zorg wordt beïnvloed door financiële status.
• Culturele druk en stigma: Sociale verwachtingen en stigma rondom kinderloosheid vergroten de emotionele last.
• Demografie: Afname van vruchtbaarheidscijfers kan leiden tot vergrijzing en economische druk op sociale voorzieningen. Toename van geboortes door bijvoorbeeld draagmoederschap of donorconceptie kan leiden tot meer beroep op zorg.
Overal waar het gaat om gezinsvorming en opvoeding zien we het populaire gezegde ‘it takes a village to raise a child’ langskomen. Veel ouders ervaren dat niet zo en staan er alleen voor, ook al wonen ze middenin de ‘village’.
Ook degenen met een (nog) onvervulde kinderwens ervaren gebrek aan maatschappelijke erkenning, bijvoorbeeld omdat een minister vruchtbaarheidsbehandelingen voor vrouw-vrouw koppels of alleenstaande vrouwen geen medische noodzaak vindt en men is aangewezen op een tijdelijke subsidieregeling.
Al met al lijkt het een kleine groep, maar in onze ogen is het een groep die nog onvoldoende gezien wordt in de samenleving.
Wat zou het mooi zijn als studenten gaan afstuderen op een van die maatschappelijke vraagstukken die samenhangen met onvervulde kinderwens!
Wilma Potze
